Haber: Uğur İstanbullu
(ARTVİN) – Elinde kalan patatesleri satmak için Bitlis’in Tatvan ilçesinden Artvin Ardanuç’a gelen çiftçi Mehmet Cesim Demir, “İnsanlar çok az geliyor, sabahtan beri fakat iki torba patates satabildim. Masrafları sorarsanız, şu ana kadar 26 bin lira mazot parası ödedim. Lakin satışlar yok, eser de elimizde kaldı. Aracımda kalıyorum, kimi vakit burada yemek yiyorum, kimi vakit da çorbamızı içip yolumuza devam ediyoruz” dedi.
Bitlis’in Tatvan ilçesinde çiftçilik yapan Mehmet Cesim Demir, bu sene patatesleri elinde kaldığı için farklı vilayetlere giderek ziyanına da olsa satış yapmaya çalıştığını belirtti. Çiftçilik yaparak geçinemediklerini söyleyen Demir, şu halde konuştu:
“Bitlis Tatvanlıyım, çiftçilik ve nakliye işleriyle uğraşıyorum. Burada bulunan patatesler kendi üretimimizdir ve elimizde kaldığı için bunları piyasaya sürüyoruz. Lakin şu ana kadar yaptığım kilometreye karşın satışlar beni kurtarmıyor. Beşerler çok az geliyor, sabahtan beri fakat iki torba patates satabildim. Tatvan’dan Iğdır, Ardahan ve Ardanuç’a geldik. Masrafları sorarsanız, şu ana kadar 26 bin lira mazot parası ödedim. Günlük masrafımız 750 lirayı buluyor, ama satışlar yok, eser de elimizde kaldı. Aracımda kalıyorum, kimi vakit burada yemek yiyorum, kimi vakit da çorbamızı içip yolumuza devam ediyoruz.
“Patatesin kilosunu 8 liraya düşürdüm, satarsam mazotu kurtarıyorum”
Patatesin kilosunu şu an 8 liradan satıyorum. Bu para yüksek değil, lakin ben her şeyin hesabını yaptım. Şayet bu parayla eserlerimi satabilirsem, en azından mazotumu kurtarıyorum. Üreticinin durumu esasen düzgün değil ve gitgide berbata gidiyor. Şayet durum bu türlü devam ederse, üretici tarlaya giremez. Seneye patates ekmeyi düşünmüyorum, üretim alanımı daraltacağım. İki yüz dönüm yerine fakat elli dönüm ekmeyi planlıyorum, zira mecburum.”
“İşçinin borcunu ödeyemedim”
Demir, personellerin maaşlarını ödeyemediklerini de belirterek kelamlarına şöyle devam etti:
“Biz emekçiye günlük 900 lira ödeme yapıyoruz ve 60 emekçi çalıştırdık, bu da 60 bin lira eder. Mazot, gübre, tarlada yükleme, depolama ve satış için yapılan harcamalar ise ikinci bir maliyet getiriyor. Devlet çiftçinin borcuna sahip çıksa, borçlarımız ertelense ya da bir şeyler yapılsa güzel olur. Esasen üretim yapılmıyor, devlet çiftçiye dayanak vermiyor. Şayet takviye verilseydi, biz bu hale düşer miydik?
Öğrencim var, ona bakıyorum ancak konutuma de bakamıyorum. Mağdur durumdayız. Malımızı satamayınca borçlularımız para istiyor, personel para istiyor, ne yapacağımı bilmiyorum. Her şeyi bir kenara bırakın, biz kendi malımızı ve canımızı kurtarmaya çalışıyoruz. Halimizi görüyorsunuz, bakın ne haldeyiz. Biz bu duruma düşecek beşerler mıydık? Fakat bizi bu hale düşürdüler. Ürettiğimiz malı tüketemiyoruz, ne işim vardı burada, yükleri toptan satardım. Artık Bitlis Tatvan’dan Artvin Ardanuç’a geldim.”