Belçika’da bir seks emekçisi olan Sophie, dokuz aylık gebeyken çalışmak zorunda kaldığını anlatıyor ve “Doğumdan bir hafta evvel müşterilerimle seks yapıyordum” diyor.
Beş çocuğuna annelik yaparken işinin “gerçekten zorlaştığını” söylüyor.
Soyadının zımnî kalmasını isteyen Sophie, beşinci çocuğunu sezaryenle doğurdu ve sonrasında hekimleri, altı hafta yatak istirahati tavsiye etti.
Ancak böylesi uzun bir ortanın kendisi için bir seçenek olmadığını ve “ödemeler için” çabucak işe geri döndüğünü söylüyor.
Oysa patron tarafından karşılanan doğum müsaadesi hakkı olsaydı hayatı çok daha kolay olurdu.
Belçika’daki, dünyada tipinin birinci örneği olan yeni yasa ile Sophie üzere bayanların hayatı değişecek.
Ülke, seks personellerine; kontratlı çalışma, sıhhat sigortası, emeklilik, doğum müsaadesi ve hastalık müsaadesi alma hakkı tanımaya hazırlanıyor.
Esasen, seks personelliği de iktisadın içindeki öbür işler üzere statü kazanıyor.
Hangi haklar tanınıyor?
Sophie bu gelişmeyi, “Bu bizim insan olarak var olmamız için bir fırsat” diye kıymetlendiriyor.
Uluslararası Seks Emekçileri Birliği’ne nazaran dünya çapında yaklaşık 52 milyon seks emekçisi bulunuyor.
Meslek, Türkiye ve Peru üzere birçok ülkede olduğu üzere 2022’de, Belçika’da da cürüm olmaktan çıkarıldı.
Ancak seks işçiliğini iki yıl evvel yasallaştıran Belçika, haklar manasında bir unsur imza atıyor.
İnsan Hakları İzleme Örgütü’nde (HRW) araştırmacı olan Erin Kilbride, “Bu radikal bir adım ve şu ana kadar dünyanın rastgele bir yerinde gördüğümüz en müspet ilerleme. Her ülkenin bu tarafta hareket gitmesi gerekiyor” diyor.
Seks işçiliğinin bir bölüm olarak yasallaşmasını eleştirenler, bayanların insan ticareti ve istismara açık hale getirildiğini savunuyor.
İşçilerin yasal garanti altına alınması bu kaygıları gidermeyecek.
Belçika’da seks personellerine yardım gayeli kurulan Isala isimli sivil toplum kuruluşunda istekli olan Julia Crumière, yasanın “doğasında şiddet olan bir işi” olağanlaştırma tehlikesi olduğunu savunuyor.
Pek çok genelev çalışanı bu işi mecburî oldukları için yapıyor.
Seks emekçisi olan Mel, çalıştığı genelevde, cinsel yolla bulaşan bir enfeksiyon (CYBE) olduğunu bildiği halde, bir müşteriye prezervatifsiz oral seks yapmaya zorlandığını hatırlıyor.
Genç bayan öteki bir seçeneği olmadığını hissetmişti: “Ya hastalığı yayacaktım ya da para kazanmayacaktım”
Mel 23 yaşındayken eskort olarak çalışmaya başladı ve kısa müddette beklentilerin ötesinde para kazanmaya başladı.
Ancak cinsel hastalıkla yaşadığı o tecrübe onu gerçek dünyaya geri döndürdü.
Mel şayet o gün yasalar tarafından korunuyor olsa, işverenine “Şartları ihlal ediyorsun, bu halde davranmazsın’ diye” çıkışabileceğini düşünüyor.
Belçika hükümetinin bu kararı Covid salgını sırasındaki protestoların sonucu olarak geldi.
Salgın sırasında seks emekçileri devlet takviyesi alamamıştı.
12 yıl boyunca eskortluk yapan Victoria, bugün Belçika Seks Emekçileri Sendikası’nın başkanlığını yapıyor.
Onun için bu ferdî de bir gayretti.
Victoria, seks işçiliğini bir toplumsal hizmet olarak görüyor ve cinsel bağın tüm hizmetin yüzde 10’unu oluşturduğunu savunuyor.
“İnsanlara ilgi gösteriyoruz, kıssalarını dinliyoruz, birlikte pasta yiyoruz, vals müziğiyle dans ediyoruz. Sonuçta, bu yalnızlığı gidermekle ilgili diyor.”
Seks işçiliğinin yasallaşması öncesi zorluklarla karşı karşıyaydı. İnançlı bir çalışma ortamı yoktu, müşterilerini seçemiyordu ve aracı ajanslar karından büyük hisse elde ediyordu.
Yasa hayatları nasıl değiştirebilir?
Victoria, onu takıntı haline getiren bir müşterisinin tecavüzüne uğradığını da anlatıyor.
Bu olay sonrası başvurduğu polis karakolundaki bayan memurun kendisine “çok sert” davrandığını hatırlıyor:
“Bana seks çalışanlarının tecavüze uğrayamayacağını söyledi. Bunun benim yanılgım olduğunu hissettirdi, zira bu işte çalışıyordum”
Victoria karakoldan ağlayarak ayrıldığını anlatıyor.
Konuştuğumuz her seks çalışanı, hayatlarının bir noktasında kendi istekleri dışında bir şey yapmaya zorlandıklarını söyledi.
Victoria, yeni yasanın hayatlarını iyileştireceğine inanıyor:
“Eğer işiniz yasadışıysa, size yardımcı olacak hiçbir kurallar bulunmuyor. Bu yasa, ilgili şahıslara, bizi daha inançlı hissettirmek için çalışma imkanı sağlanıyor”
Sektörde seks işçiliğini organize eden ‘kadın tüccarları’ da yasal bir statü kazanıyor.
Bu şahısların sıkı kurallara uymaları şartıyla, yasal olarak faaliyet göstermelerine müsaade verilecek.
Ciddi bir kabahatten karar giymiş olanların seks personeli çalıştırmasına müsaade verilmeyecek.
Kris Reekmans ve eşi Alexandra, Bekkevoort kasabasındaki Love Street’te erotik masaj salonu işletiyorlar.
Reekmans “Bence birçok işletme kapanmak zorunda kalacak, zira birçok patronun sabıka kaydı var” diyor.
15 seks emekçisi çalıştıran çift, çalışanlarına hürmet gösterdiklerini ve güzel maaş ödediklerini söylüyor.
İnsan Hakları İzleme Örgütü’nden Erin Kilbride, patronların de yasal sorumluluğu olmasının “seks emekçileri üzerindeki güçlerini değerli ölçüde azaltacağını” savunuyor.
ISALA gönüllüsü Julia Crumière ise yardım ettiği bayanların, hak arayışında değil, “normal bir iş” arayışında olduklarını söylüyor:
“Bu, dondurucu bir havada dışarıda olmama, vücudunuzu kiralamak için para ödeyen yabancılarla seks yapmama sorunu.”
Yeni yasa, cinsel bağın gerçekleştiği her odaya alarm düğmesi konulması zaruriliği getiriyor.
Ancak Julia Crumière, seks işçiliğini inançlı hale getirmenin bir yolu olmadığına inanıyor:
“Başka hangi işte panik düğmesine gereksiniminiz olur? Dünyanın en eski mesleği değil, bu dünyanın en eski sömürü işi”
Seks sanayisinin nasıl düzenleneceği global olarak ayrıştırıcı bir bahis olmaya devam ediyor.
Ancak Mel’e nazaran, bu işi orta sokaklardan çıkarmanın bayanlar için yalnızca olumlu tarafları olacak.
“Belçika’nın bu kadar ileride olmasından çok gurur duyuyorum. Artık bir geleceğim var.” diyor.