Eyüpspor Teknik Yöneticisi Arda Turan, The National gazetesinden Andy Mitten’a dikkat çeken açıklamalarda buldu. Genç teknik adam, Galatasaray ve Fenerbahçe ortasındaki rekabet için çarpıcı tabirler kullandı.
“ARALARINDAKİ REKABET ŞU AN ÂLÂ DEĞİL”
Arda Turan’ın açıklamaları şu halde;
- Bize çocukluğunuzu anlatın
“Ailemden gelen her şeye sahiptim. Babam Türk Hava Yolları’nda yer hizmetlerinde çalışıyordu. Annem mesken hanımıydı. İkisi de âlâ birer Galatasaray taraftarıydı. Galatasaray benim en büyük aşkım. Tahminen River Plate ya da Boca Juniors’ı tutan biri anlayabilir. Ben 11 yaşındayken top toplayıcı oldum. Ünlü bir top toplayıcı! Topu [John Arne] Riise’ye verdim, o da Emile Heskey’e verdi ve gol oldu. Yanılgı yaptığım için çok hayal kırıklığına uğramıştım. Georgi Hagi’nin Galatasaray’daki son maçından bir fotoğraf da var. Golü atmıştı ve golü alkışlayan bir top toplayıcı çocuk vardı. Ben!
Galatasaray’a gençken katıldım. Mahallede oynuyordum. Sakatlanmıştım ve kenarda oturuyordum. Dokuz yaşındaydım. Bir çocuk bana geldi ve “Futbol oynamak ister misin?” dedi. Ben de ona Galatasaray’da oynamanın hayalim olduğunu söyledim. Bana Galatasaray akademisi için bir kart verdi. Gittim ve seçildim. Haziran 99. Ağustos ayında makûs bir zelzele oldu. Makûs bir periyottu, birçok insan öldü. Geceleri beşerler için dua ederdim, fakat tıpkı vakitte benim vaktim geldiğinde yalnızca bir idmanda başarılı olmak için de dua ederdim. Hayattan tek istediğim buydu, tek bir idmanda güzel oynamak. Eylül ayında, birinci idmanımız.
Ben de güzel bir öğrenciydim lakin Galatasaray maç kaybettiğinde duygusal olarak darmadağın oluyordum. Fenerbahçe ve Galatasaray’ı destekleyen arkadaşlarım vardı. Ben de öbür ekiplerin haklarına ve başka ekiplere hürmet duyulması gerektiğine inanıyorum. Fenerbahçe ve Galatasaray ortasındaki rekabet düzgün bir periyottan geçmiyor. Saha içinde olanlardan çok saha dışında olanları konuşuyoruz ve bu düzgün bir şey değil.
“O ALANDA MESSİ GİBİYDİM”
- Galatasaray’ın A ekibine girdiğinizde neler hissettiniz?
Kendimi bir üstün kahraman üzere hissettim. Birinci sefer bir Şampiyonlar Ligi ön eleme maçında oynadım. Lider bize ekonomik kriz yaşadığımızı söyledi. Kazanırsak paramızı alacağımızı söyledi. Kazanamazsak da beş ay sonra paramızı alacaktık. 5-2 kazandık ve ben iki gol atıp iki asist yaptım. Taraftarlar benim adımı söyledi. Bu yüzden kendimi bir üstün kahraman üzere hissettim ve taraftarların hayallerini paylaştım.
Bu yalnızca Galatasaray için değildi. 2009 yılında Dünya Kupası elemelerinde o alanda İspanya’ya karşı oynadık. Sonraki yıl Dünya Kupası’nı kazanacak ekibe karşı 1-2 kaybettik ancak ben kendimi Messi üzere hissediyordum. 21 yaşındaydım fakat kendimi işveren üzere hissediyordum. Ramos, Pique, Xabi Alonso, Torres, Xavi vardı. Xabi Alonso’nun gol attığı 62. dakikaya kadar öndeydik, akabinde 92. dakikada Albert Riera golü attı.
O stadyumu çok severdim. Eski stadyumun son prensi, son kaptanıydım. Küçüktü fakat başka ekipler için cehennem üzereydi. “Cehenneme beğenilen geldiniz!” Manchester United’ı destekliyorsanız bunu bilirsiniz. 3-3, 0-0. Birinci sefer memnunluk gözyaşları dökmüştüm. Altı yaşındaydım ve İngiltere’deki maçı televizyondan izliyordum. Peter Schmeichel insanlara üç gol yemeyeceğini söylemişti ve üç gol yedi. Manchester United’a hürmet duyuyorum, büyük bir kulüp ancak Şampiyonlar Ligi’nde oynayabilmemiz için United’ı Avrupa’dan elemek büyük bir olaydı.
“REKOR FİYATLA TRANSFER OLDUM”
- Atletico Madrid için Galatasaray’dan neden ayrıldınız?
Bir üst düzeyde test edilmek istedim. Daha 20 yaşındayken gitme talihim vardı lakin Galatasaray’a yardım etmek istediğim için erteledim. 24 yaşıma geldiğimde sakatlanmıştım ve biraz daha güçsüzdüm. Bu berbat bir şeydi ancak gitmeme yardımcı oldu zira en güçlü halimde değildim. Galatasaray ayrıyeten benim için çok para aldı, bir Türk oyuncu için rekor bir fiyattı.
“SIMEONE İLE EVVEL HÜRMET, SONRA SEVGİ”
- İstanbul’dan Madrid’e gitmek büyük bir değişim. Sıkıntı oldu mu?”
İlk altı ay lisan bilmediğim yeni bir yerdeydim lakin birinci teknik yöneticim Gregorio Manzano bana çok yardımcı oldu. Sakin, sempatik bir adamdı. Âlâ oynuyorduk ve maçlarımızda çok gol atıyorduk lakin çok fazla kaybediyorduk. Sonra Cholo’ya [Diego Simeone] geçtik. Birinci o olsaydı tahminen daha güç olurdu zira benim karakterim kolay değil.
Ama her vakit Avrupa Ligi’ni kazanabileceğimizi hissettim (2012’de). Küme basamağında Celtic’le oynadık ve ben güzel oynadım. Sonra Cholo geldi (Aralık 2011’de). Vay canına. Mantaliteyi çabucak değiştirdi. Ne adamdı lakin. Her gün bize savaşmamızı, savaşmamızı, savaşmamızı söylerdi. Hepimize şöyle kaygısı: ‘Siz Messi değilsiniz, bu yüzden savaşmalı, çalışmalı ve sizden daha âlâ olan oyuncuların düzeyine yaklaşmalısınız. Kalbinizle ve başınızla oynayın. Biz birlikte bir aileyiz. Kendinizi düşünmeyin, kadrosu düşünün. Cholo idaresinde çok çalıştık, 4-4-2 ya da 4-5-1’i denedik. Bize şayet her şeyimizi verirsek her maçı kazanma bahtımız olduğunu söyledi. Çok şey öğreniyordum ve Cholo’nun hürmetini kazandığımı hissediyordum, tıpkı onun bana hürmet duyduğu üzere. Evvel hürmetti, sonra sevgi oldu.
“LEICESTER’A HÜRMET DUYUYORUM LAKİN…”
Leicester City’nin kazandığı Premier Lig şampiyonluğuna hürmet duyuyorum ancak dürüst olmak gerekirse Atletico’nun daha kıymetli olduğunu düşünüyorum. Futbol tarihinin en büyüğü. Madrid’de Ronaldo, Bale, Benzema; Barcelona’da Messi, Neymar, Suarez vardı. Tarihin en yeterli iki büyük ekibiydiler. Şampiyonlar Ligi’ni kazanıyorlardı lakin biz onları yenerek şampiyon olduk. Her hafta kazanmamız gerekiyordu zira onlar her hafta kazanıyordu. Bilbao’ya giderdik ve Athletic’i 1-0 yenerdik. Çok zordu. Barcelona’nın Sevilla’da kaybetmesini umardık, güç bir maçtı. 4-1 kazanırlardı ve her hafta hayallerinizi öldürürlerdi. Real Madrid’in Osasuna’yı yenmemesini umardık… 4-0 kazanırlardı. Bu her hafta oluyor üzereydi ancak Cholo bize maç maç gitmemizi söyledi. Elbette Barcelona ve Real Madrid’e karşı kaybedemezdik. Barcelona’yla iki sefer berabere kaldık. Real Madrid’i deplasmanda 1-0 yendik.
“BARÇA’YA GİTMEM GEREKİYORDU”
Atletico’daki onca muvaffakiyetten sonra neden Barcelona’ya (2015’te) gittim ve bir kere daha tarihin en kıymetli Türk oyuncusu oldum.
Paslaşmaya, tiki takaya aşıktım, Luis Enrique ve Guardiola artık bunun geliştirilmiş bir versiyonunu oynuyordu ve Barcelona Messi, Dani Alves, Xavi, Iniesta, Pique, Busquets ile üçlemeyi yeni kazanmıştı. Luis Enrique teknik yöneticiydi. Şayet onlarla mukavele imzalamasaydım hayatımda bir şeyler eksik kalacaktı. En uygunlardan bir şeyler öğrenebilirdim lakin Barcelona’nın reşit olmayan oyunculara transfer yasağı nedeniyle birinci altı ay oynamama müsaade verilmedi.
Messi’yi oynarken görmek hayatımdaki en hoş şeylerden biri olsa da altı ay boyunca bunu izlemek çok hudut bozucuydu. O tarihteki en güzel oyuncu ve Cristiano’ya [Ronaldo] da çok hürmet duyuyorum. Messi ile oyunun her dakikasını denetim edebilirsiniz. Şayet pas vermek isterse bunu herkesten daha güzel yapabilir. Pres yapmak isterse de birebir formda. Ya da başla vurmak isterse, yeniden birebir. Penaltılar, hür vuruşlar ya da defansın gerisine sarkmak isterse bunu herkesten daha güzel yapabilir. Şayet kalede oynasaydı muhtemelen en uygunu olurdu. Onunla oynamaya başladım, Barcelona’daki ikinci dönemimde 54 gol attı. Ben 30 maçta 13 gol attım.
Benim vazifem ona topu mümkün olduğunca kaleye yakın, en tehlikeli olduğu durumda vermekti. Messi, her vakit top sürmek isteyen Neymar ve Suarez’in ardında makus oynamak imkansızdı. Neymar ve en düzgün forvetlerden biri olan Suarez geriye fazla koşmadığında Barcelona daha az tesirliydi. Ve Iniesta’yı kaybetmek Barcelona için büyük bir kayıptı.
Barcelona için Atletico ile oynamak çok zordu ve tam karşıtı de geçerliydi. Birbirimiz hakkında çok şey biliyorduk; küçük ayrıntıları biliyorduk. Her dönem tıpkı oyuncularla oynuyorduk. Atletico’ya karşı oynamaya gittiğimde Simeone maç boyunca düşmanca davrandı. Zira Simeone’ye karşıysanız ona karşısınız demektir. Ancak onunla birlikteyken o yalnızca sizin için en güzelini isteyen olağanüstü bir insan.
“IDOLÜM LUIS ENRIQUE”
- Bir teknik yönetici olarak hayat nasıl?
Bir teknik yönetici olarak bu türlü bir hayat süreceğimi düşünmemiştim. Şayet çalışmak istiyorsanız, 24 saat çalışabilirsiniz. Bu o denli bir iş ki. Her vakit düşünüyorsunuz. 11 oyuncunuz, 11 rakibiniz, beş değişiklik hakkınız var. Ayrıntılara girersem, 24 saat kâfi değil. Guardiola, Klopp, Arteta, onlar bu sporun dahileri ve onları takip etmeye, oynanan tüm farklı sistemleri görmeye çalışıyorsunuz lakin öteki yandan Barcelona’dan eski teknik yöneticim Luis Enrique var. PSG’de Kylian [Mbappe], Messi ya da başka oyuncularla ne yaptığına bakmıyorum, İspanya ulusal ekibiyle ne yaptığına bakıyorum. Ekibi yarı finalde (2021’de) İtalya’ya yenildi lakin kusursuz, mükemmel bir maçtı. Ofansif olarak Luis Enrique benim idolüm. Ferdî olarak da onu seviyorum. O benim kalbimde. Şayet bir sorunu varsa bunu yüz yüze söyler, yanlışsız halde. Sert, adil. Geçen yıl eşim ve çocuklarım Türkiye’nin güneyinde bir teknede tatildeydiler. Benim tekneme yanlışsız yüzdü ve ‘Arda!’ diye bağırdı. Ben orada değildim. Beni görmeye geldi.
“BİR GÜN TÜRK FUTBOLUNU DEĞİŞTİRECEĞİM”
- Bir antrenör olarak nasıl birisiniz?
Defansif olarak Simeone’den, ofansif olarak da Luis Enrique’den öğrendim. Galatasaray’da Fatih Terim’i atak fikirleri için ve Guus Hiddink’i de oyuncularına karşı serinkanlı olduğu için anmalıyım. Ben gencim ve alandaki tüm sıkıntıları çözmeyi öğrenmem gerekiyor.
Oyuncularıma karşı çok dürüstüm, palavra söylemem. Benden yardım isterlerse her vakit yanlarındayım. En âlâ futbolcular olmayı hayal ettiklerini biliyorum, bu yüzden onlara bunu nasıl yapacaklarını olumlu bir biçimde göstermeliyim. İnançlı ve keyifli bir oyun tabanı yaratmalıyım. Ancak Türkiye’deki futbol şeklini ve zihniyetini değiştirmek istiyorum. Ve değiştireceğim de. Bir gün bir Türk kadrosunun bir Avrupa kupası kazanacağına inanıyorum. Bu benim hayalim, ister bir kulüp için ister ulusal kadro için olsun. Ülkem için 100 sefer oynadım ve her seferinde seçilmek için seçmeleri geçtiğimi hissettim. Bir hazırlık maçı bile olsa hayatımın son maçıymış üzere oynadım zira bir sonraki maça seçilmeyeceğimden kaygılıydım.
Gelecekte de oynadığım kulüplerde antrenörlük yapmak istiyorum. Avrupa’da çalışma hayalim var ve Eyüpspor ile son iki yılda başardıklarımız futbol dünyasının dikkatini çekti. Biz birinci kere en üst ligde gayret eden küçük bir kulübüz. Buna rağmen ligde beşinci sıradayız ve birçok istatistiki kategoride en uygun gruplar ortasında yer alıyoruz. Burada bir futbol kültürü oluşturmaya çalışıyoruz. Vakit zaman Avrupa kulüplerinin ilgisini duyuyorum. Dünya futbolunu yakından takip ediyorum. Oyun çok süratli gelişiyor ve bu sürate ayak uydurmak çok kıymetli. Bu yüzden kendimi geliştirmeye ve adapte olmaya çalışıyorum. Lakin oyunun hala sokaklarda oynadığımız oyun olduğunu her vakit hatırlamalıyız. Şayet bu duyguyu kaybedersek o vakit oyundan aldığımız keyfi de kaybederiz. Ve Türkiye’de çok fazla vakit saha dışında olan şeyler için arbede etmekle geçiyor. Saha içinde olanlara odaklanmaya geri dönmeliyiz.